روکش‌های پرسلن به فلز یا روکش PFM نسبت به روکش‌های سرامیکی، مقرون به صرفه‌تر هستند. اگر ظاهر و زیبایی آن‌ها به خوبی روکش‌های سرامیکی نیستند، اما همچنان گزینه‌ی خوبی برای ترمیم دندان‌های عقبی می‌باشند.
از روکش پرسلن به فلز (روکش‌های PFM می‌توان به عنوان روکش‌های کامل و تمام قالب (full-cast)) یاد کرد که دارای یک پرسلن جوش داده شده در بیشتر یا تمام قسمت‌های دندان می‌باشد. این روکش‌ها ترکیبی بین پرسلن و روکش‌های فلزی هستند. کل روکش دارای یک لایه فلزی زیرین و پرسلن / سرامیک در بالای آن است.
چارچوب فلزی آن، نازک، قوی و کاملاً متناسب با دندان‌های آماده شده است. این ترکیبی از انواع مختلف آلیاژ است که به گونه‌ای طراحی شده است که بسیار خوب با پرسلن اتصال می‌یابد. از آلیاژهای فلزی با درجه حرارت ذوب بالا برای جوش دادن پرسلن به سطح و جلوگیری از ذوب فلز استفاده می‌شود. این امر باعث می‌شود پرسلن ها بدون تغییر رنگ با اطمینان پیوند بخورد.
روکش پرسلن به فلز برای چه کسانی مناسب است؟
روکش‌های پرسلنی روکش‌هایی هستند که بیشتر از انواع دیگر ترجیح داده می‌شوند زیرا به راحتی و بهتر از روکش‌های فلزی با رنگ دندان‌های مجاور مطابقت پیدا می‌کنند. اگرچه آن‌ها نسبت به رزین و روکش‌های فلزی، بیشتر باعث آسیب به دندان‌های مقابل می‌شوند. برخی موارد نشان میدهد که قسمت پرسلن روکش نیز می‌تواند از دندان پریده یا تراشیده شود.
چنین روکش‌هایی برای لثه‌های تحلیل رفته مناسب نیستند زیرا پرسلن روی این لثه‌ها ممکن است خود را نشان دهد و ظاهری معلوم داشته باشد. این روکش‌ها برای دندان‌های پشتی و جلویی مناسب هستند.
انواع روکش‌های پرسلن به فلز
چارچوب فلزی این روکش ترکیبی از انواع مختلف آلیاژ است. نوع چارچوب یکی از عواملی است که می‌تواند قیمت روکش پرسلن به فلز شما را تعیین کند.
پرسلن جوش خورده به آلیاژهای فلزی پایه
همان‌طور که از نام این نوع روکش پیداست، در این چارچوب از ترکیبی از فلزات پایه استفاده می‌شود که در دندانپزشکی محبوب هستند. اگرچه برخی از بیماران ممکن است نسبت به برخی فلزات پایه مانند نیکل حساسیت داشته باشند. انتخاب روکش‌های فلزی از جنس فلزات نجیب کمک می‌کند تا از حساسیت جلوگیری شود.
پرسلن جوش خورده به آلیاژهای تیتانیوم
آلیاژهای تیتانیوم از خاصیت فلزات نجیب مانند طلا برخوردار هستند.
از آنجا که دارای خواص برتری هستند، استفاده از آن‌ها برای ایمپلنت‌ها و سایر پروتزهای دندان مفید می‌باشد. دندانپزشک روکشی را روی آن می‌سازد که مانند دندان‌های طبیعی شما احساس می‌شود.
روکش پرسلن به آلیاژهای تیتانیوم دارای خواص بهتری نسبت به آلیاژهای فلز پایه می‌باشد اما آلیاژهای طلا حتی خواص بهتر از این هم دارند.
روکش پرسلن به آلیاژهای طلا
آلیاژهای طلا بهترین خواص، بیشترین مقاومت و دوام را دارند و باعث ایجاد حساسیت نمی‌شوند.
اگرچه در نام این نوع فقط طلا گفته شده است، اما یک آلیاژ طلا ترکیبی از طلا، پلاتین، نقره، پالادیوم، مس و قلع است. چهار فلز اول در یک آلیاژ طلا به دلیل داشتن خواص برتر به عنوان فلزات نجیب شناخته می‌شوند. دو فلز آخر به عنوان فلزات پایه شناخته می‌شوند. هرچه میزان فلزات نجیب موجود در یک آلیاژ طلا بیشتر باشد، قیمت آن بالاتر بوده و خواص بیشتری دارند.
به طور کلی، آلیاژهای طلای دندان، طلای 16 عیار هستند؛ بنابراین، ترمیم‌های طلا مورد استفاده در دندانپزشکی نیز ارزش فروش بالایی دارند. ترکیب آلیاژهای طلا بسته به نوع استفاده متفاوت است. روکش‌های PFM، اینله های طلا و روکش‌ها/ پل‌های دندانی از جنس طلا بر اساس ویژگی‌های مورد نیاز، ترکیب متفاوتی دارند.
- اگر از آلیاژ طلا در زیر PFM استفاده می کنید، بیشتر اوقات، 40٪ روکش حاوی طلا، 20٪ آن حاوی سایر فلزات گران‌بها مانند پلاتین، نقره و پالادیوم و 40٪ حاوی فلزات پایه می‌باشد. دندان‌پزشکان این نوع روکش PFM را به عنوان پرسلن که روکش پرسلن به فلز نجیب می‌نامند.
- گاهی ممکن است روکش شما بیش از 25٪ فلزات نجیب داشته باشد و بقیه فلزات پایه است. دندان‌پزشکان این نوع را پرسلن به روکش فلزی نجیب می‌نامند.
- روکش‌های فلزی پایه ممکن است مقداری فلز نجیب نیز در خود داشته باشند.
با دندانپزشک خود صحبت کنید و روکش مناسب برای نیازهای خود را انتخاب کنید.
فلز طلا خورده نمی‌شود، باعث حساسیت نمی‌شود، خیلی خوب با دندان خود پیوند می‌خورد و ماندگاری بیشتری دارد. یک مزیت اصلی یک پایه‌ی روکش از جنس طلا این است که حتی اگر یک روکش نازک‌تری را برای حفظ ساختار طبیعی دندان شما آماده شود، طلا همین خصوصیات را دارد. ضخامت نقشی در قدرت و استحکام طلا ندارد. اگر از آلیاژ طلا برای روکش‌های PFM استفاده می‌کنید میتوانید از خط سیاه لثه خلاص شوید.
مزایای استفاده از روکش پرسلن به فلز
قوی و بادوام هستند
بیش از 35 سال است که از روکش‌های PFM استفاده می‌شود. در حقیقت، بسیاری از بیماران همه‌ی روکش‌های پرسلنی خود را با روکش‌های PFM جایگزین می‌کنند. دلیل این امر، وجود فلز زیرینی که باعث می‌شود روکش شما قوی‌تر و بادوام‌تر باشد. این فلز اتصال به دندان را تقویت می‌کند.
مانند دندان‌های طبیعی شما هستند
رنگ و سایه‌های متنوعی برای انتخاب روکش دندان وجود دارد تا ظاهری مانند سایر دندان‌های شما داشته باشد. خاصیت منحصر به فرد پرسلن، شفافیت آن است و این شفافیت به شباهت داشتن روکش به دندان‌های طبیعی شما کمک می‌کند. (شفافیت پدیده‌ای است که در آن نور تا حدودی از جسم عبور می‌کند. دندان‌های طبیعی شما نیز تا حدی شفاف هستند.)
آن‌ها در دراز مدت از میزان موفقیت بسیار بالایی برخوردار هستند
بهترین قسمت از این روکش‌ها، دوام و استحکام آن‌ها است که با سایر ترمیم‌های امروزی قابل مقایسه نیست. این‌ها، بهترین موارد برای بیمارانی هستند که به دنبال ظاهر طبیعی و دوام می‌باشند.
وقتی بریج‌های دندانی برای بلند مدت مورد نیاز هستند و فرد مشکل دندان قروچه در شب دارد، روکش‌های PFM یک انتخاب ارجح است. از آنجا که این روکش‌ها ترکیبی از پرسلن و فلز هستند، در همه جای دنیا پذیرفته می‌شوند و برای درمانی که ارائه می‌کنند مشهور هستند. نه تنها بیماران بلکه پزشکان در سراسر جهان به کار این روکش‌ها اعتماد دارند.
معایب
بخش بسیار زیادی از ساختار دندان خود را از دست می‌دهید
از آنجایی که روکش‌های پرسلن به فلز، در زیر خود یک پایه فلزی دارند، دندانپزشک شما باید قسمت بزرگی از دندان شما را بتراشد تا بتواند روکش را به خوبی جا دهد. طبیعی بودن همیشه بهتر از همه چیز است. هرچه ساختار طبیعی دندان بیشتری در دهان داشته باشید، سلامت دهان و دندان شما بهتر خواهد بود. اگرچه، اگر روکشی با زیر پایه‌ی طلا را انتخاب کنید، دندانپزشک شما می‌تواند بخش بیشتری از دندان شما را نگه دارد.
ممکن است باعث التهاب لثه شود
روکش‌های پرسلن به فلز، بیشتر از انواع دیگر روکش احتمال ابتلا به بیماری‌های التهابی لثه را افزایش می‌دهند. البته روکش‌های با پایه طلا برای لثه‌های شما عالی است، زیرا بدن شما به خوبی آن را تحمل می‌کند.
(جینجیویت یک بیماری التهابی لثه است. قرمزی، تورم، درد و خونریزی از علائم این بیماری است.)
ممکن است به دندان‌های مخالف شما آسیب برساند
هنگامی که چیزی می‌جوید، دندان‌های هر دو فک شما با هم در تماس هستند. پرسلن تمایل دارد در دراز مدت دندان‌های مخالف (در فک مقابل) را از بین ببرد.
این روکش‌ها لبخند بسیار کامل و زیبایی به شما نمی‌دهند
روکش‌های پرسلن به فلز، ظاهر دندان‌های شما را ترمیم می‌کنند اما روکش‌های دیگر مانند روکش‌های تمام سرامیکی حالت و فرم بهتری را به دندان‌های شما میدهد. با گذشت مدت زمانی، خط لثه‌ای که روکش PFM روی آن قرار گرفته است، تیره‌تر می‌شود. یک خط خاکستری در آنجا ظاهر می‌شود که هنگام لبخند زدن قابل مشاهده است. وقتی که لثه‌های شما به دلیل فرایند پیری، شروع به تحلیل می‌کنند، این واقعیت بیشتر قابل مشاهده است.
روکش‌های پرسلن به فلز برای کسی که تحلیل لثه دارند (لثه به سمت استخوان‌هایتان می‌رود) مناسب نیست. آخرین فن‌آوری‌ها به دندان‌پزشکان اجازه میدهد تا روکش پرسلن را انتخاب کنند که حاشیه‌ی اتصالی محکم‌تری با لثه‌هایتان داشته باشند. این مسئله باعث می‌شود که حتی در هنگام تحلیل رفتن لثه‌ها، دیگر خط لثه سیاهی روی لثه‌ها مشاهده نشود.
این روکش‌ها ممکن است لب پریده شوند
پرسلن های استفاده شده بر روی روکش‌های PFM می‌توانند هنگام خوردن و گاز زدن غذاهای بسیار سخت و سفت لب پر شوند.
مراحل ساخت روکش پرسلن بر پایه‌ی فلز
فرآیند تهیه‌ی روکش پرسلن به فلزی مانند سایر روکش‌ها است. دندانپزشک دهان شما را معاینه و بررسی می‌کند، آن را بی حس کرده و دندان شما را آماده می‌کند (به حد کافی می‌تراشد)، از آن قالب می‌گیرد و روکشی را طراحی می‌کند. هنگامی که دندان شما برای قرار دادن چنین روکشی آماده شد، قسمت بزرگی از بافت دندان از بین می‌رود و فضای پرسلن و فلز را نیز فراهم می‌شود.
دندانپزشک روکش را بررسی کرده و اطمینان حاصل می‌کند که پرسلن خوب به فلزی که در دمای بالاتر برای ساختن روکش‌های PFM شما ذوب شده است، جوش خورده می‌شود؛ بنابراین، روکش‌های روکش پرسلن به فلز در دهان شما ذوب نمی‌شوند و اتصالات آن‌ها را هنگام خوردن غذاهای گرم یا خیلی گرم تغییر نمی‌دهید. این خاصیت فلزاتی که برای ساخت روکش استفاده می‌شود همچنین این اطمینان را حاصل می‌کنند که پرسلن‌ها هنگام ساختن روکش‌های پرسلن به فلز، رنگ طبیعی خود را در هنگام چسباندن آن به فلزات حفظ می‌کنند.
یک روکش پرسلنی روی پوسته فلزی جوش داده می‌شود. لایه پرسلن بسته به مساحت دندان شما از 1.5 تا 2 میلی‌متر ضخامت دارد. لایه پرسلن سخت است و در مقابل نیروهای ناشی از جویدن بسیار مقاومت می‌باشد و مانند دندان‌های طبیعی شما به نظر می‌رسد.
لایه پرسلن نیز دارای انواع مختلفی است، این لایه می‌تواند یکی از انواع زیر باشد:
- روکش یا ونیر کامل: تمام سطوح دندان شما را تحت پوشش قرار میدهد
- روکش جزئی: فقط سطح جلویی یا سطح قابل رؤیت دندان شما را می‌پوشاند. در اینجا بقیه سطحی که دندان شما را می‌پوشاند فلزی است.
نکاتی برای حفظ و نگهداری روکش پرسلن به فلزی
از گاز گرفتن غذاهای بسیار سخت با دندانی که روکش پرسلن به فلزی دارد خودداری کنید. لایه پرسلن ممکن است شکسته شود. هر چقدر پرسلن خوب باشد، به اندازه دندان‌های طبیعی شما خوب نیست.
به خاطر داشته باشید که حتماً روزی دو بار مسواک بزنید، نخ دندان بکشید و مرتباً زبان خود را تمیز کنید تا دهانتان سالم بماند.
قیمت روکش پرسلن به فلز
مثل همیشه بسته به موقعیت مکانی، اندازه روکش و تجربه دندان‌پزشکان تفاوت‌های زیادی در قیمت‌های روکش وجود دارد. اگرچه در مورد روکش‌های پرسلن به فلزی، دلایل دیگری برای اختلاف قیمت آن‌ها، جنس فلز به کار رفته در روکش است. این فلز می‌تواند یک فلز بسیار نجیب (معمولاً طلا) باشد، اما می‌تواند ارزان‌تر نیز باشد، مانند نقره، کبالت کروم یا نیکل. بهترین گزینه برای شما خرید روکشی بر پایه‌ی طلا است. این نوع روکش بالاترین کیفیت را دارد حتی اگر گران‌ترین گزینه باشد. همچنین خوب است بدانید که ممکن است فلز نیکل در بعضی از افراد آلرژی ایجاد کند.
هنگام مقایسه ی قیمت‌های روکش از چندین درمانگاه، بهتر است از آن‌ها بپرسید که از چه فلزی استفاده می‌کنند. مقایسه‌ی قیمت روکش پرسلن به پایه‌ی طلا با پرسلن بر پایه‌ی نیکل کاری آسان است.
انواع دیگر روکش
پرسلن کامل یا تمام روکش‌های سرامیکی به دلیل شفاف بودنشان معمولاً در ترمیم دندان‌های جلویی انتخاب بهتری هستند. معروف‌ترین روکش‌های پرسلنی کامل عبارت‌اند از:
- روکش‌های Emax
- روکش‌های زیرکونیوم
- روکش لاوا (Lava)
برای دندان‌های عقبی ممکن است بخواهید اطلاعات بیشتری در مورد روکش‌های Captek کسب کنید که یک پرسلن مخصوص بر پایه‌ی فلز طلا است. این نوع روکش‌ها معمولاً کمی گران‌تر از پرسلن سنتی باشند، اما کیفیت عالی آن‌ها ممکن است هزینه اضافی را در بر داشته باشد. در چند سال گذشته پیشرفت‌های زیادی در زمینه روکش‌های پرسلن بر پایه‌ی فلز دیده‌شده است. بیمارانی که تمام روکش‌های پرسلن کامل بر روی دندان‌هایشان داشته‌اند، اکنون در حال جایگزین کرد روکش‌های قدیمی‌شان با این نوع روکش هستند. آخرین نوع روکش‌های Captek (کاپتک) نیز، خط سیاهی که در اطراف لثه بیماران بعد از روکش دندان‌ها ظاهر می‌شود از بین می‌برند. این روکش‌ها رایج‌ترین گزینه برای دندان‌پزشکان و همچنین برای بیماران بالاتر از 35 سال است.
