ایمپلنتهای دندانی دقیقاً مانند دندانهای طبیعی عمل میکنند و میتوانند مانند دندانهای طبیعی دچار عفونت شوند. ایمپلنتهای دندانی عفونی در صورت بی توجهی یا عدم مراقبت منظم تحت نظر متخصص دندانپزشکی، دچار مشکل میشوند یا از کار میافتند.
عفونت در اطراف ایمپلنت دندانی نوعی بیماری لثه است که به عنوان پری ایمپلنتیت شناخته میشود. این عفونت میتواند در نتیجه استعمال دخانیات، بهداشت نامناسب دهان و دندان، دیابت، نقص سیستم ایمنی، ناهمواری بایت، عادات عملکردی (دندان قروچه) یا واکنش آلرژیک به خود ایمپلنت باشد. در صورت عدم درمان، از بین رفتن تدریجی استخوان و عفونت میتواند باعث از بین رفتن ایمپلنت شود. تشخیص و درمان به موقع میتواند به ترمیم ختم شود. این راهنما عوامل خطر احتمالی، علائمی را که باید مراقب آنها باشید و روشهای بالقوه درمانی را بررسی میکند.
فهرست
عوامل خطر برای عفونت ایمپلنت دندان
شایع ترین علل عفونت ایمپلنت عبارتند از:
- بهداشت ضعیف دهان،
- سیگار کشیدن،
- بیماری پریودنتال قبلی.
مراقبتهای مناسب برای ایمپلنت بسیار حیاتی است. اگر روزانه مسواک نمیزنید و نخ دندان نمیکشید، امکان ایجاد و تکثیر باکتریها و قارچها در دهان را فراهم میکنید. اینها به تدریج به سمت بافتهای نرم و سخت اطراف ایمپلنت راه مییابند. عفونتها ممکن است منجر به انواع مشکلات ایمپلنت دندان شوند.
مصرف کنندگان دخانیات غلظت بیشتری از آنزیمی به نام آرژیناز در آب دهان خود دارند. گفته میشود که این آنزیم تولید اکسید نیتریک را کاهش میدهد و باعث اسیدی شدن بزاق میشود و محیط کاملی برای رشد باکتریها ایجاد میکند. بنابراین افراد سیگاری در برابر عفونتهای ایمپلنت دندان آسیب پذیر ترند.
بیماران دارای سابقه پریودنتیت نیز در معرض خطر بیشتری هستند. مطمئناً باید قبل از انجام ایمپلنت این مشکل درمان شود، اما بیماری لثه قابل بازگشت است. از دست دادن استخوان نیز در چنین مواردی برجسته تر است و منجر به احتمال شکست بیشتری در درمان ایمپلنت میشود.
در مجموع، عفونت ایمپلنت تقریباً همیشه با عوامل خطر بیمار محور در ارتباط است. موارد زیر نیز قابل ذکر است، اما میزان عفونت ناشی از این موارد بسیار کم است:
- حساسیت به تیتانیوم،
- بیماریهای سیستمیک مانند دیابت،
- مقدار بیش از حد چسب در زمان قرار دادن روکش، و
- توزیع نابرابر نیروی فشاری در گاز گرفتن.
علائم عفونت ایمپلنتهای دندانی
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید:
- تورم در اطراف ایمپلنت،
- تغییر در رنگ لثه،
- خونریزی از محل ایمپلنت،
- ایمپلنت شل،
- تب،
- ضربان در گوش، و
- دردی که با دارو از بین نمیرود.
درد همراه با عفونت ایمپلنت نسبتاً نادر است، اما اگر وجود داشته باشد، معمولاً به معنی جدی بودن مشکل است. علل دیگر نگرانی مشابه لیفت سینوس و علائم عفونت پیوند استخوان است.
به یاد داشته باشید که نبود درد همیشه به معنای نبود بیماری نیست. به همین دلیل معاینات مناسب و به موقع دندانپزشکی بسیار مهم هستند.
علائم عفونت ایمپلنت دندان همچنین شامل عمق زیاد در حفرههای پیش ایمپلنت و از دست رفتن تدریجی استخوان در ناحیه آسیب دیده است. با این حال، فقط توسط یک متخصص مانند دندانپزشک یا پریودنتیست تشخیص داده میشود.
مراحل عفونت ایمپلنت دندان
عفونت ایمپلنت دندان را میتوان در دو مرحله توصیف کرد. اولین مرحله را موکوزیت اطراف ایمپلنت مینامند. در صورت عدم درمان، میتواند به یک وضعیت جدی تر، اطراف ایمپلنت تبدیل شود.
هر دو به طور مشابه با بیماری لثه پیشرفت میکنند اما ممکن است با سرعت بیشتری پیشرفت کنند. دلیل این امر این است که اتصال ایمپلنت از ماندگاری کمتری نسبت به دندان طبیعی برخوردار است. علائم حتی میتوانند سالها پس از قرارگیری ایمپلنت ایجاد شوند.
موکوزیت پری ایمپلنت
بیماران ممکن است التهاب بافتهای نرم اطراف ایمپلنت را تجربه کنند. هنگامی که از دست دادن استخوان وجود نداشته باشد، عفونت کاملاً برگشت پذیر است. این به این معنی نیست که شرایط جدی نیست.
در موارد شدیدتر، ممکن است درمان جراحی لازم باشد. به هر ترتیب، باید در اسرع وقت به موکوزیت اطراف ایمپلنت رسیدگی شود تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود. در صورت عدم مراقبت میتواند منجر به از دست دادن ایمپلنت در آینده شود.
پری ایمپلنتیت
مرحله دوم عفونت ایمپلنت دندان پری ایمپلنتیت نام دارد. روی بافتهای نرم و سخت اطراف تأثیر میگذارد و با از دست دادن استخوان در آن ناحیه همراه است. این وضعیت پس از تجمع استخوان، هنگامی که ترمیم (به عنوان مثال قرارگیری روکش) از قبل انجام شده است، رخ میدهد.
پری ایمپلنتیت به طور حتم منجر به نارسایی ایمپلنت نمیشود. به محض آشکار شدن علائم باید آن را درمان کرد.
چگونه عفونت ایمپلنت دندان را درمان کنیم؟
عفونتهای ایمپلنت هرگز به خودی خود از بین نمیروند. گاهی اوقات راه حل کارهایی است که میتوانید از نظر رعایت بهداشت مناسب توسط خودتان در خانه انجام دهید. در مواقع دیگر به کمک تخصصی نیاز خواهید داشت.
اول از همه اشعه ایکس برای تعیین اینکه آیا تحلیل استخوان وجود دارد انجام میشود. به دنبال آن کاوش پریودنتال انجام میشود. این کار امکان را برای تشخیص دقیق مرحله عفونت فراهم میکند. سپس، دندانپزشک یک برنامه درمانی را پیشنهاد میکند.
موارد زیر محبوب ترین درمانها هستند. معمولاً ترکیبی از آنها انجام میشود.
دبریدمان (تمیز کردن) مکانیکی
حفرههای مخاطی کم عمق را میتوان با دستگاه اولتراسونیک یا کورتهای فیبر کربن تمیز کرد. به این حالت تمیز کردن ساب موکوزال (زیر مخاطی) گفته میشود. امواج با فرکانس بالا به دندانپزشک این امکان را میدهد تا مواد آلوده را از اطراف ایمپلنت خارج کند.
اگر قسمتهای مخاطی 5 میلی متر یا عمیق تر باشند، دندانپزشک ممکن است پیشنهاد کند که دندانهای شما با یک کاپ پلاستیکی و خمیر، نخ دندان مکانیکی یا وسایل ظریف جرمگیری تمیز شود. در چنین حالتی، ابزار باید عمیق تر شوند و مهم است که سطح میله ایمپلنت تراشیده نشود.
دبریدمان مکانیکی غالباً همراه با ماده ضدعفونی کننده ای است که به صورت موضعی تجویز میشود. این تنها در صورتی انجام میشود که عمق حفره بیش از 4 میلی متر باشد.
روش جراحی
فرآیند جراحی عفونت ایمپلنت به طور کلی زمانی انجام میشود که میله ایمپلنت در مکانی قرار دارد که از نظر زیبایی اهمیتی ندارد.
لثهها برش داده میشوند و به عقب برگردانده میشوند تا دسترسی به قسمت دچار عفونت بهتر شود. یک تمیزکاری مکانیکی انجام میشود، که اغلب همراه با مواد ضد عفونی کننده است. این روش گاهی اوقات به عنوان دبریدمان فلپ باز شناخته میشود.
این گزینه با عوارض احتمالی زیادی همراه است. قرار گرفتن در معرض غشاهای متخلخل میتواند به عفونت بیشتر منجر شود، خصوصاً در دوره بهبودی. این کار فقط در صورت عدم موفقیت سایر روشهای درمانی باید انجام شود.
آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت دندان
دندانپزشک وضعیت پریودنتال دندانهای باقیمانده را بررسی میکند. بر اساس این اطلاعات، او تعیین میکند که آنتی بیوتیکها را به صورت موضعی یا سیستمیک تجویز کند.
اگر پری ایمپلنتیت محدود به محیط اطراف ایمپلنت باشد و بیماری دیگری در دهان وجود نداشته باشد، ممکن است آنتی بیوتیکهای موضعی تجویز شود که برای چند روز در ناحیه آسیب دیده قرار داده میشوند.
اگر عفونت در ناحیه بزرگتری از دهان تعمیم یابد، ممکن است آنتی بیوتیک به صورت سیستمی ارائه شود. وقتی بیمار به طور همزمان از پریودنتیت رنج میبرد، این اتفاق میافتد. درمان آنتی بیوتیکها ممکن است طی چند هفته یا چند ماه تکرار شود.
برداشتن ایمپلنت
اگر موکوزیت پری ایمپلنت به پری ایمپلنتیت تبدیل شده و مقدار قابل توجهی استخوان از بین رفته باشد، ممکن است لازم باشد که ایمپلنت برداشته شود. این کار را میتوان با ابزاری جراحی به نام ترفین انجام داد.
در غیر این صورت، ممکن است دندانپزشک تصمیم بگیرد که اجازه دهد ریزش استخوان تا جایی ادامه یابد که بتوان پیوند را با پنس استخراج کرد. این تصمیم زمانی اتخاذ میشود که کمتر از 3 تا 4 میلی متر استخوان نگهدارنده وجود داشته باشد. بعضی از بیماران ممکن است پس از پیوند استخوان و چندین ماه بهبودی واجد شرایط پیوند مجدد شوند.
سوالات متداول
آیا میتوان ایمپلنت دندان را از عفونت نجات داد؟
اغلب، بله اگر عفونت به سرعت تشخیص داده شود و درمان پس از ظهور علائم به سرعت آغاز شود، میتوان ایمپلنت را نجات داد.
اگر از بین رفتن استخوان وجود نداشته باشد، این کار میتواند یک فرایند بسیار ساده باشد. متداول ترین روش تمیز کردن مکانیکی است. احتمالاً آنتی بیوتیک خواهید گرفت و ممکن است مجبور شوید تحت عمل جراحی قرار بگیرید.
آیا ممکن است سالها بعد از جراحی به عفونت ایمپلنت دندان مبتلا شوم؟
بله. پری ایمپلنتیت منجر به شکست دیر هنگام ایمپلنت میشود. این بدان معناست که پس از ترمیم مانند روکش یا دندان مصنوعی حفظ شده، این اتفاق میافتد. عفونتها معمولاً به دلیل استعمال دخانیات یا عدم رعایت بهداشت دهان و دندان ایجاد میشوند و بندرت بلافاصله بعد از جراحی اتفاق میافتند.
اگر عفونت را درمان نکنید چه اتفاقی میافتد؟
عفونت در دهان میتواند به سرعت رشد کند. پری ایمپلنتیت بسیار سریعتر از بیماری لثه ایجاد میشود. این امر میتواند منجر به از دست دادن استخوان و همچنین عدم موفقیت در درمان ایمپلنت شود. آسیب دندانهای همسایه نیز غیرمعمول نیست.
علاوه بر این، آبسه میتواند باکتریها را تشکیل داده و به جریان خون منتقل کند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، یک وضعیت جدی و گاها مرگبار برای شما اتفاق میافتد.
چگونه میتوان از عفونت ایمپلنت دندان جلوگیری کرد؟
بهترین روش پیشگیری از عفونت، ترک سیگار و انجام بهداشت دهان مناسب است. این کار به معنای مسواک زدن بعد از هر وعده غذایی و استفاده از نخ دندان حداقل یک بار در روز است. فراموش نکنید که برای معاینات منظم نیز به دندانپزشک مراجعه کنید. ایمپلنتها نمیتوانند دچار پوسیدگی شوند، اما این به این معنی نیست که به مراقبت نیاز ندارند.
